Bölüm 1:
Duvarlarda kan izleri,
Istedigin hayalin ekseninde dönmeyen dünyanin kaprisleri,
Gelmeler tetikliyor kalk gitleri,
Çünkü dostta bile düsmanlarin taktikleri!
Gökyüzünde bulutlar kadar saydam umutlar,
Ve bos telkin, "Düsünme, unut"lar
Bugünün intikamini er geç alir yarinlar,
Yarinlar da bugün kadar yalinlar.
Dört duvarda kendinle kal,
Yüzün hüznü gizler bazen, buna kanmaz aynalar,
Yeni baslangiçsa yirtilan kirli sayfalar,
Hayatinda temiz kalan kaç sayfa var?
Kum saati çevrilir ve biter beklenen süre,
Yalniz kalmak insan dolu caddelerde, bilmece,
Suratlarda maske varken makyajinsa bos yere,
Hayat; bir kere duydugun bir sarki, hala dilinde..
Nakarat:
Maske Sehri Insanlari, gözlerinde nefret,
Karanliklar bile bazen aydinliga hasret,
Baska sehrin insanlari, yüzlerinde kasvet,
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!
Bölüm 2:
Sürreal bir tablo bu, anlamazsin ilk bakista,
Okuldan is hayatina, sürekli yarista,
Zamani karsila, parayla saadet palavra,
Yine de sevgi bekleyen kalbi görürler paçavra!
Hissiyatin önemsiz ve külliyen yalanlar,
Yillar sonra sifira yakin elde kalanlar,
Ne bir düzgün ani kaldi derinlerde,
Ne de yüzünü gülümseten çocukluk hatiralari beyninde..
Donuk bakislarla tepkiler,
Hayatin adam edemedigi bizler, karsimizda mevkiler,
Egolar, kinler! Haset ve kibirler!
"Bizden biri degilsin" dercesine anlamsizca tripler,
Yine mi dört duvar var, yine mi kendin?
Yine mi beklentiler, yine mi hayallerin?
Yine mi maskeler, yine mi aynalar, yine mi dertlerin?
Sonumu hazirlarken titriyordu ellerim!
Nakarat:
Maske Sehri Insanlari, gözlerinde nefret,
Karanliklar bile bazen aydinliga hasret,
Baska sehrin insanlari, yüzlerinde kasvet,
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!
.jpg)
