Tüm bu sebepler ve sonuçlar, teslim oluşlar 
Çarpık ilişkiler, bitmeyen yokuşlar
 Camdan hapishane, pis kokan koğuşlar
 Keyifsizim bugün biraz, mümkünse konuşma
 Vazgeçenler ortasında hayalperest olmak 
Çaktırmadan etrafına hayallere dalmak
 Illüzyon hayat bur’da hayal nefes almak 
Yalnız özgür olduğunda varsın ayan beyan aptal 
En gözü pek insan açken aman diler ancak
 Güzel günler hızlı akan zaman bile yavşak 
Kazanmak zorunda ki yalnız adam anla artık
 Burası cezaevi, sen bi’ ömür yat’ca’n
 Ben bi‘ şekil kaç’ca‘m, ben bi‘ şekil kaç’ca‘m 
Ama nasıl, neye basıp büyük endişe mi aş’ca‘m?
 Sen benimle gel güzelim, sıktı beni bu tasma 
Kafamda sesler var hep gel buraya kaçma 
Gökyüzünde köprüler var hepsi beyaz, hepsi temiz 
Gerçek öykülerden büyük bi‘ merdiven bul 
Mümkünse camdan olsun 
Saydam olan hiç birşey kederden etkilenmez
 Sokakta lambalar var, ateş böceklerinden 
Ve bütün karanlıklar dün döküldü ceplerimden 
Belki de çok yolum var, belki de vakit erken 
Henüz kaçamadım kafamdaki gölgelerden 
Ceza infaz kampüsünde doğan çocuk Sence kaç yaşında fark ederdi özgür olmadığını (kaç yaşında?)? Farz edin pek de fazla soru sormadığını
 Gardiyanların silahlarıyla oyun oynadığını 
Kimse bahsetmezse hapishaneden
 Parmaklıklar sıradanlaşırsa kim isyan eder? 
Çocuk tabii ki hücresini evi zanneder 
Salak yerine konmak en hakiki dayaktan beter
 On beşimde anladım ben, herkes unutmuştu
 Hatırlattım inkar ettiler, çok yorulmuştum 
Büyük bi‘ masal bütün insanlığı uyutmuştu 
Savaş‘cak gücüm yoktu, sanki beynim uyuşmuştu 
Bi‘ dünya plan yaptım bu delikten kaçmak için 
Normal davranmam gerekti hep savaşmak için 
Yoksa cezam hücre ol‘cak dışarı bakamadan 
Vazgeçmedim ve bıktım bi‘ türlü kaçamadım
 Sakın kim olduğunu unutma! 
Bekle umutla, gerçek üstü resimler çiz
 Gökyüzünü bulutla! Çektiğin her bi‘ duman öksürüğünü kurult’cak Şaşırabiliyorsan hayatın saçmalığına umut var





.jpg)





 
